-
1 złodzie|j
m (G pl złodziei a. złodziejów) (przestępca) thief; larcenist książk.- złodziej sklepowy a shoplifter; a booster US pot.- szajka a. banda złodziei a gang of thieves- gonić/złapać złodzieja to chase/catch a thief- złodziej ukradł mi torebkę/portmonetkę a thief snatched my handbag/purse- złodzieje ograbili mu mieszkanie thieves ransacked his flat- □ złodziej kieszonkowy pickpocket; cutpurse przest.■ na złodzieju czapka gore przysł. ≈ a guily person never behaves naturally- okazja czyni złodzieja przysł. a postern door makes a thiefThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > złodzie|j
См. также в других словарях:
ograbić — dk VIa, ograbićbię, ograbićbisz, ograb, ograbićbił, ograbićbiony ograbiać ndk I, ograbićam, ograbićasz, ograbićają, ograbićaj, ograbićał, ograbićany 1. «gwałtem, przemocą, bezprawnie zabrać cudzą własność, ukraść komuś lub skądś wiele rzeczy;… … Słownik języka polskiego
